اورژانس یعنی فاجعه

چند روز پیش برای اولین بار گذارم به بخش اورژانس یکی از بیمارستانهای اینجا افتاد، کسانی که کانادا زندگی میکنند تا آخرشو میتونند حدس بزنند. پسر کوچیکم از بالای کمد به زمین افتاده بود و پشت سرش با برخورد به جسمی تیز زخمی شده بود و نیاز به بخیه داشت. مادرش ساعت شش عصر اونرو به بخش اورژانس بیمارستان رسوند و من هم ساعت 10 شب به اونها ملحق شدم. همونطور که از همه شنیده بودم فاجعه بود. برای اینکه حدس بزنید چطور بود بهتون میگم حالت یک بیمارستان پیشرفته در زمان بحران. از راهرو بیمارستان که رد میشدم برسم به محل انتظار بیماران سرپایی، صفهای تختی بود که در سالن چیده شده بود و مریضهایی که با آمبولانس آورده شده بودند و سرم بدست منتظر بودند پزشکی یا پرستاری چیزی پیدا بشه بیاد ویزیتشون کنه. در بین آنها دیده میشد، مردی حدود هشتاد سال که تصادف کرده بود و زیر چشمش کبود و صورتش به شدت زخمی بود. مریضهایی که بر اثر سکته قلبی آورده شده بودند. آمبولانسهایی که همینطور مریضها رو میاوردند و در صف میگذاشتند ومیرفتند. روال کار به اینصورت بود که مریضهای اورژانسی به محض آورده شدند توسط آمبولانس توسط یک پرستار ویزیت میشدند و اگر ایشون تشخیص میداد که مریض میتونه تا ویزیت پزشک زنده بمونه، ( بله زنده بمونه) در صف انتظار گذاشته میشد. اینهارو که دیدم گفتم وای به حال ما که برای بخیه زدن اومدیم. اینهارو رد کردم تا رسیدم به بخش پذیرش و دیدم حدود 20 نفر هم سرپایی منتظر هستند. میخواستم پیشبینی کنم ببینم تا کی اونجاییم، از خانومم پرسیدم از ساعت شش عصر که اومدی چند نفر رو راه انداخته اند گفت فقط یکنفر که گفتم تا صبح اینجاییم. زخم سر پسرم همونجور باز خشک شده بود و تنها کاری که تو این 4 ساعت کرده بودند اونوضدعفونی کردن که خودمونم میتونستیم اینکارو بکنیم. ساعت 11 مارو صدا کردن داخل، خوشحال شدیم و گفتیم تموم شد و میریم خونه، رفتیم تو اتاق ویزیت، یک پرستار اومد گفت "باید بخیه بشه" منم دنبال کلمات میگشتم که بهش بگم بعد از 5 ساعت چش بسته غیب گفتی. گفت ولی ما اجازه نداریم باید پزشک بیاد و اونم نظر بده. گفتم بخیه که دیگه پزشک نمیخواد.گفت بهرحال باید بیاد بینه که علائم دیگه ای نداره. نکته ای که اینجا جالبه برام اینه که غیر از برخی بیمارستانهای خاص، اکثر پزشکان و مخصوصا پرستاران اینجا انگلیسی بلد نیستند حرف بزنند و فقط میفهمند. حالا خانم من هم کبکی بلد نیست حرف بزنه و فقط میفهمه. وقتی من رفتم تو اتاق دیدم. پرستار داره فرانسه سوال میپرسه خانومم هم انگلیسی جواب میده و اینجوری با هم حرف میزنند برام کمی خنده دار اومد. از پرستار پرسیدم این دفعه اوله که من همچین چیزی رو به عمرم میبینم چرا اینطوریه؟ میگه آخه اینجا خدمات پزشکی رایگانه پزشک و پرستار هم کمه، خیلیها هم که مرض زیاد جدی ندارند میان اورژانس و اینطوریه که معطلی داره. البته بگم مرض جدی برای اینها یعنی در حال مرگ و زخمهای عمیق که خونریزی زیادی نداره، شکستگی استخوان، دررفتگیها، ضربه خوردیگهای توام با درد زیاد و حتی بیماران مشکوک به سکته قلبی و مغزی زیاد جدی حساب نمیشن و میتونند منتظر بمونند. بهش گفتم من برای همین به اصطلاح رایگان شما برای اینکه زیاد معطل شدیم امشب باید 100 دلار خرج تاکسی و چیزهای دیگه بدم، جایی سراغ ندارین از ما 200 دلار هم که شده بگیره ولی کارمون رو زود راه بندازه تا دفعات بعد اگه خدای نکرده چیزی پیش اومد بریم اونجا، که گفت فکر نکنم اینوقت شب پیدا کنید. خلاصه من با پسر بزرگترم تاکسی گرفتیم و برگشتیم خونه و خانومم تعریف میکنه که ساعت 3 صبح جناب دکتر قهوه بدست تشریف آوردن و گفتن باید بخیه شه. به پرستارا گفتن باید بخیه شه، پرستارها هم گفتن ما نمیتونیم بچه کوچیکه باید دست پاشو نگهداشت، مادرش گفت نمیخواد نگهدارین این بچه بدون اینکه جیکش در بیاد عصب کشی و پرکردن دندون انجام داده که آقای دکتر گفت اگه اینطوره خودم بخیه میکنم. خلاصه وقتی اومدن خونه من که بازدید کردم دیدم این دکتر بدون اینکه محل رو بتراشه پوست و موی سر و خلاصه همه رو به هم دوخته که بنظرم میومد درست نباشه. یادم میاد پسر بزرگترم هم توی ایران بخیه نیاز داشت که کلا از زمانی که بردیمش اورژانس تا بخیش کردن کلا 45 دقیقه طول کشید. از ساعت 6 عصر تا 4 صبح که برگشتن خونه یعنی 10 ساعت برای 5 تا بخیه، تازه منت هم سرمون گذاشتن که باید شش هفت صبح برمیگشتین و شانس آوردین. اینو نوشتم که وقتی اسم اورژانس رو در کانادا شنیدین بدونید یعنی چی.

حالا برای ساکنین کانادا کسانی که حدود دو ساله اینجا زندگی میکنن هم اطلاعاتی بدم که نگن این همش برای کسانی که نیومدن بلده چیز تعریف کنه و خبر بده.

فکر کنم که خیلی از شماها نمیدونید که دولت  طرحی داره به نام Shelter allowance که شرائطش در هر استان فرق میکنه. این طرح کمک هزینه کوچیکی برای اجاره مسکن میده به خانواده هایی که مستاجر هستند و درآمدشون از حدی پایینتره. حدود 80 دلار در ماه دولت کبک کمک هزینه پرداخت میکنه. فقط کافیه به Revenue Quebec زنگ بزنید و بخش Shelter allowance رو انتخاب کنید و مامور مربوطه که گوشی رو برداشت، طبق معمول خودتونو بهش معرفی کنید و بگید برای این طرح زنگ میزنید اون هم سوالهایی رو از شما خواهد پرسید و برای شما فرمهای مربوطه رو خواهد فرستاد. اگر علاقه مند به این طرح بودید، اطلاعات مربوط رو در آدرس ذیل پیدا خواهید کرد.
http://www.habitation.gouv.qc.ca/en/programmes/depliant_allocation_logement_ang.pdf
بعدا بتدریج درمورد بقیه طرحها و برنامه های دولت کانادا برای رفاه بیشتر مردم صحبت خواهم کرد.
--------------------
این پست رو کمی زود گذاشتم چون پست بعدیم رو شاید کمی دیر بگذارم.

این پست متعلق به وبلاگ "از ایران تا کانادا" میباشد و کپی برداری از آن حتی با ذکر مرجع، مورد تایید نویسنده نیست.