Happy CANADA Day

با دوستی صحبت میکردم، کمی از بعضی مشکلاتی که درینجا هست گله کردم از دلتنگی گله کردم. ازینکه اینجاییم و هر چی بیشتر میگذره در اینجا ریشه دارتر میشیم و برگشتن به وطن سخت تر و پیجیده تر میشه گله کردم.

به من گفت بشر خصوصیتی داره که خاطرات بد و سختیها رو زود فراموش میکنه ولی خاطرات خوب رو نگه میداره. به من گفت چقدر زود فراموش کردی که چقدر درگیری فکری داشتی؟ چقدر زود فراموش کردی چقدر احساس نا امنی شغلی و سرمایه ای میکردی؟ بهم گفت مگه همین تو نبودی که میگفتی تو مملکت هر لحظه به سلیقه آقایان چیزی ممنوع میشه و چیز دیگه آزاد؟! مگه تو نبودی که شرکتی برای خودت راه انداخته بودی و فقط برای اینکه میخواستی سالم کار کنی همیشه درگیر بودی؟!

به من گفت الان وقت مدرسه رفتن بچه هاته براحتی رفتی مدرسه ثبت نام کردی و سرویس مدرسه براشون گرفتی. مدرسه ابتدائی بچه ات سالن ورزش و رقص و سالن موسیقی و زمین فوتبال چمن داره ولی میدونی اگه ایران بودی الان با خودت درگیری داشتی، بچه ات مدرسه غیر انتفاعی بره یا دولتی؟ مدرسه دولتی که بره چیز یاد نمیگیره غیر انتفاعی هم بره از 3 میلیون تومن تا 10 میلیون تومن هزینه هر سال ثبت نام بود.

تازه استرسی که به بچه در موقع درس خوندن و امتحان و کنکور سراسری وارد میشه به جای خود.

گفت میری شش قلم میوه با بهترین کیفیت میخری غر میزنی که میشه 40 دلار هیچ نمیدونی الان تو همین ایران سه قلم میوه درب و داغون و لک دار میخری میشه 20 هزار تومن.

نمیدونی هزینه زندگی در ایران سر به فلک گذاشته. تازه حداقل حقوق اینجا 1500 دلار هست و در ایران 300 هزار تومن.

به من گفت کجا تو ایران دولت پول نفت رو خرج تو و بچه ات میکرد؟ اصلا دولت تو خبر داشت که تو چند تا بچه داری؟ اصلا خبر داره که در مملکت چند تا بچه ایرانی شب رو گرسنه میخوابند تا خواب ببینند مادرشون براشون غذای خوشمزه ای پخته و باباشون یک کار با درآمد مکفی پیدا کرده؟

تو این مملکت که وارد شدی نه کسی تورو گشت، نه کسی زندگیت رو وارسی کرد که بخواد ماهی 20 هزار تومن ناقابل از پول نفت خودت بهت صدقه بده. با بچه تو مثل بقیه بچه های این سرزمین رفتار کردند و برای هر کدوم 500 دلار مقرری ماهانه بریدن. به من گفت اصلا ببینم تو تو ایران که بودی مجموع حقوق خودت و خانومت به اندازه پولی که دولت فقط به بچه هات اینجا ماهانه میده بود؟

به من گفت بچه هات اگه میخواستن برن دانشگاه تو ایران تازه مشکلات بعدیت شروع میشد. آیا در رشته مورد علاقشون قبول میشن، نمیشن. دولتی قبول میشن؟ آزاد میرن؟ تو از پس هزینه هاشون برمیای؟ اما اینجا بچه کافیه فقط اراده بکنه که میخواد ادامه تحصیل بده، همه نوع بورس و وام و کمک دولتی براش در بهترین دانشگاههای جهان وجود داره.

به من گفت تو در جایی هستی که احساس امنیت و آرامش میکنی این امنیت و آرامش رو سیستم اجتماعی و سیاسی اینجا بهت هدیه داده. تو در کانادا زندگی میکنی.

کشور عدالت، احترام، آزادی

کانادا روزت مبارک

عکسها، روز کانادا - مونترال