زبان مادری فقط کلمات محاوره ای که در منزل استفاده میشه نیست. زبان مادری شامل کلمات محاوره ای پدر و مادر بعلاوه 12 سال ادبیاتی هست که در مدرسه میخونیم. مطمئنا یک بچه شش ساله معنی حدود شصت درصد از کلماتی رو که در اخبار گفته میشه هر چند به زبان مادریشه نمیفهمه. وقتی که یک کودک به خارج از ایران میاد و زبان مادریش از حیطه خانواده خارج نمیشه، دایره لغات زبان مادریش هم بالا نمیره. کودک در مدرسه خارجی درس میخونه و زبانش پیشرفت میکنه ، کم کم دایره لغات زبان خارجیش از دایره لغات زبان مادریش بیشتر میشه و وقتی میخواد با شما صحبت کنه دچار کمبود لغت زبان مادری میشه. از اون زمان کلمات خارجی رو وارد گفتارش میکنه تا این کمبود رو جبران کنه. کار به جایی میرسه که شما در درس ادبیات مدرسه ازش میخواین که یک جمله رو بخونه و به فارسی ترجمه کنه. میبینین بچه تون عصبی میشه. ازش میپرسین چی شده؟ میگه من معنیشو میدونم ولی نمیتونم به فارسی بگم .از اون زمانه که شمارش معکوس عقبگرد این بچه از زبان مادریش شروع میشه و بعد از مدتی ترجیح میده که به زبان مادریش صحبت نکنه. چون مسلما دایره لغات متداول خانگی جوابگوی صحبت کردن او نیست.
پس برای کودکی که در مدرسه خارجی تحصیل میکنه در کنار ادبیات خارجی و برای فراموش نکردن زبان مادری، تحصیل ادبیات زبان مادری هم ضروریه. در غیر اینصورت بعد از چند سال تحصیل در مدرسه خارجی ترجیح میده صحبت به زبان مادری رو کنار بذاره.
۱ نظر:
خوندن کتاب قصه‌های فارسی رو هم من خیلی توصیه می‌کنم
برای بچه‌ها افسانه‌های شرقی رو بگید و هر جاش رو نفهمیدن براشون با کلمات ساده توضیح بدید... هیچ چیز مثل مطالعه دامنه لغات یه فرد رو گسترده نمی‌کنه
ارسال یک نظر