رزومه چقدر مهمه؟ ادامه تحصیل بدم یا کار پیدا کنم؟ کجا زندگی کنم؟

سلام

اینبار تصمیم گرفتم جوابهای سوالهای پست قبل رو اینجا بنویسم.

درمورد کار در مونترال، با اینکه مونترال دومین شهر بزرگ کاناداست با حدود 4.5 میلیون نفر جمعیت ولی مزایا و معایبی داره.

از مزایای مونترال اینه که از نظر هزینه نسبت به شهری مثل تورونتو فوق العاده ارزون قیمته. شاید بطور متوسط 30%.

آپارتمانی که در تورونتو باید براش ماهیانه 1400$ بپردازید در مونترال 900 $ میپردازید. اگه در تورونتو و حتی ایالتهای دیگه کانادا ماشین داشته باشید با حق بیمه و مخلفات باید حداقل حدود 200 $ ماهیانه بدید ولی اینجا در کبک بیشتر از 40 تا 70 $ بسته به مدل ماشین و ... نمیشه.

در ایالت کبک انواع تسهیلات رو برای تحصیل دولت میده. علاوه بر اینکه خرج دانشگاه و کالج در اینجا بطور محسوسی کمتر از بقیه ایالات کاناداست، لونا بورس هم به افراد مقیم تعلق میگیره بطوریکه اگه زن و شوهر هر دو دانشجو باشند همین لونا بورس کفاف زندگی هر دو رو میده. و اگه میخواین بدونین لونا بورس چیه؟ لونا بورس یکنوع کمک ماهیانه دولت به دانشجویان مقیم متقاضی که بر اساس وضع زندگی و درآمد و اینکه چقدر از دانشگاه بورس میگیرن و یا نمیگیرن تعلق میگیره و میزانش فرق میکنه. قسمتی ازین کمک بصورت بورس و بلاعوض بوده و قسمتی دیگر بصورت وام هست که بعد از فارغ التحصیلی و پیدا کردن کار بصورت اقساط پرداخت میکنید. خلاصه کبک یکجورایی بهشت کسانی هست که میخوان و یا از روی بیکاری ناچارا ادامه تحصیل بدن.

از بدیهای کبک و مونترال اینه که اینجا کمی در مورد استخدام تازه واردها سخت گیرن. البته این مشکل همه کاناداست و اینجا بیشتر. از نظر اینها سابقه کار یعنی سابقه کار کانادایی. حالا طرف میخواد بیست سال هم بیرون کانادا تخصص داشته باشه ولی اگه سابقه کار در اینجا رو نداشته باشه یعنی هیچ. مدرک تحصیلی از اینجا هم میتونه به پیدا کردن کار در کانادا کمک کنه. ولی وقتی اینجا حرف از تخصص میزنیم یعنی واقعا تخصص.

برای مثال آگهی میزنن که احتیاج به یک متخصص داریم که پیچها رو برامون سفت کنه.

شما هزاری هم رزومه بفرستی که من 20 سال تجربهء های تک دارم و در ضمن پیچ هم بلدم سفت کنم فایده نداره، چون مطمئن باشید که طرفی که استخدام میکنه همراه رزومه شما 50 تا رزومه دیگه دریافت میکنه که این افراد فقط و فقط تخصص سفت کردن انواع پیچ رو دارند و در این زمینه کلاس رفتند و سرتیفای هم دارند بنابر این رزومه کلاس بالای شما خیلی راحت کنار گذاشته میشه.

رزومه نویسی هم قواعد و مقررات خودشو داره.

رزومه باید داینامیک باشه یعنی برای هر محل با توجه به درخواست کار اونها و مشخصات ذکر شده باید تغییر کنه.

100 ساعت وقت گذاشتی رزومه نوشتی؟ حال نداری حالا برای هر محلی که پیشنهاد کار داده تغییرش بدی؟ بیخود زحمت نکش و نفرست چون رزومت میره تو سطل آشغال. من گاهی دوستام رزومه برام میفرستن که ببینم مشکلش چیه و تصحیح کنم ولی جز خنده برام چیزی نداره و میگم اینو بندازین دور و از اول بنویسید، چون سر تا ته یک رزومه دو صفحه ای رو که میخونم 3 سطر مفید که آخرش این طرف چیکارست؟ و تخصصش چیه؟ و چی بلده از توش درنمیاد. طرف طبق عادت ایرانیها به جای رزومه نویسی فقط پز داده تو رزومش.

رزومه و کاور لتر، Cover letter دو عنصر مهم در پیدا کردن کار.

رزومه به کارفرما میگه چی هستین و چکاره اید و کجا دوره دیدین و قبلا کی بودید و چطوری بدردش میخورید؟

کاور لتر که خیلی وقتها از رزومه هم برای شرکتها مهمتره میگه که آیا شما اون شرکتی رو که براش رزومه فرستادین میشناسین؟ تحقیق قبلا درموردش کردین؟ چقدر علاقه دارید با این شرکت کار کنید؟ روحیه کاری شما چطوریه و شرایط حال حاضر شما چیه؟ چقدر آدم مثبتی هستید در کار؟ روحیه کار گروهی دارید یا نه؟ نقاط مثبت شما چیه؟ خلاصه در اینمورد باید توضیح بدین.

خلاصه باید رزومه و کاورلتر شما جوری درخشان باشه که طرف وقتی میخونه برق تو چشاش بزنه بگه آها من باید اینو دعوت کنم به مصاحبه که اونم یک خوان دیگست.

جهت اطلاع شما بگم فقط ادامه تحصیل در اینجا و گرفتن مدرک اینجا باعث نمیشه شما کار پیدا کنید، اینجا یک جورایی پیدا کردن کار مناسب و دائم از خوندن دکترا در دانشگاه و ادامه تحصیل با ارزشتره. شاید دکترا داشتن در ایران پرستیژ حساب بشه ولی اینجا جز Over Qualified شدن و محدود شدن حوزه کاری چیز دیگه ای نداره. برای همینه خیلیها از سر ناچاری ادامه تحصیل میدن و به محض پیدا کردن کار حسابی ترک تحصیل میکنن. من اینجا افرادی رو میشناسم که با همین جمله کار نیست، کار نیست و اینکه حال هم نداشتن دنبال کار بگردن تا پست دکترا پیش رفتن و هنوز هم که هنوزه رزومه میفرستن و گاهی دعوت به مصاحبه میشن ولی کار گیرشون نیومده و فعلا در همون دانشگاه با مقاله و اینا خودشونو سرگرم کردن و البته افراد زیادی هم هستند که بعد از یکدوره تحصیل در اینجا و گرفتن یک مدرک فوق لیسانس با توجه به اینکه خیلی زود تموم میشه کار حسابی هم پیدا کرده اند.

گاهی یک دوره مفید تخصصی در کالج و گرفتن یک سرتیفای میتونه در پیدا کردن کار از خیلی مدارک دانشگاهی دیگه موثرتر باشه.

اینکه مدرک معادل کنیم و اینها خیلی وقتها جواب نمیده، اینجا شرکتها خصوصی هستند، به مدرک معادل شما کار نمیدن بلکه به تخصص شما و رزومه شما کار میدن حالا بعد از اون هم اگه نیاز داشتن که مدرک معادل کنید میرید و 100 دلار میدین و معادل میکنید. اینجا کیلو کیلو مدرک معادل میکنن ولی کسی شرکتها رو اجبار نمیکنه که حتی بهش نگاه کنن. چرا، یکوقت طرف کار دولتی و یا اداری در یک شرکت بخواد بکنه اونجا معادل مدرکش بدردش میخوره.

حرف دراینمورد زیاده انقدر زیاد که میشه براش چندین پست نوشت ولی من فعلا به همین مطلب که احیانا پراکنده هم نوشتم اکتفا میکنم و میدونم کسی که بخواد استفاده کنه از همینجا سرنخ و میگیره و میره دنبال بقیش.

در مورد شهرهای کوچیک کانادا پرسیدین من زیاد اطلاعات در این زمینه ندارم ولی همینکه خودتونم اشاره کردین ارزونتر، ارزونترن ولی به چه قیمت؟ مسلما بازار کار این شهرها هم کوچیکه و بقیه امکاناتشون هم کوچیکن . من خودم اگه تو یک شهر بزرگ باشم و ازینطریق تو شهر کوچیک در شعبات یکی از شرکتها کار پیدا کنم میرم، ولی اینکه از اول برم شهر کوچیک و معطل واستم آیا اینجا کار پیدا میشه یا نمیشه و حالا چقدر باید اینجا صبر کنم تا کار پیدا بشه. نمیدونم به خودتون بستگی داره.

جواب ستاره رو هم همینجا میدم.

ببین ستاره خانم، اگه یک نفر هستی و داری میای مونترال خوب حداقل پولی رو که دولت کانادا بهت گفته حتما با خودت بیار چون من الان دارم میفهمم که این مبلغ رو واقعا حساب شده گفته و اما اینکه خرج شما اینجا چقدر خوهد بود بهت میگم.

برای یک فرد مجرد، یک استدیو (یعنی آپارتمان کوچیک بدون اتاق خواب) لازمه حداقل که میشه ماهی 550 تا 650 $

این استدیو رو میتونی تبدیل به یک اتاقه بکنی و با کس دیگه شریکی بگیری که سهم شما میشه 350 تا 430 $

وسایل اولیه نیاز داری که بین 1000 تا 2000$ بسته به خودت باید بپردازی و بخری.

خرج خورد و خوراک ماهانت حدود 150 تا 200 $ میشه

هزینه های دیگت مثل تلفن و اینترنت و ایاب و ذهاب و لباس و ... حدود 100 تا 120 $ ماهانه

خلاصه شما برای شش ماه اول همون حدود 9000 $ رو بیار اگه درست بلد بشی که چیکار کنی شاید در آخر شش ماه حدود 2000 دلار هم برات بمونه و بعدش هم ایشالا ادامه تحصیل میدی که دیگه دولت قسمتی یا تمام مخارجت رو بعهده میگیره.

سوال دیگه ای هم که پرسیده بودین ادامه تحصیل برای فوق رایگان نیست ولی هزینش برا افراد مقیم، بسیار بسیار کمتر از دانشجویان بین المللیه تازه اگه بورس هم که بگیرین فبها در ضمن از امکانات لونابورس هم که گفتم علاوه بر بورس دانشگاه میتونید استفاده کنید.

اگه میخواین ببینید کدوم ایالت برای تخصص شما کار زیادتره برید و سایتهای کاریابی معروف کانادا عضو شید و پیشنهاد کاری که براتون میاد به شما نشون میده برای شما کدوم قسمت کانادا مناسبتره.

به نظر من اگه نمیخواین ادامه تحصیل بدین. اگه میتونید هزینه های سرسام آور ایالتهایی نظیر انتاریو رو در موقع بیکاری تحمل کنید، اگه میتونید محیط زیست آلوده کالگری در آلبرتا که طبق آمار سازمان ملل جزو 10 شهر آلوده جهان هست رو تحمل کنید. همون انتاریو برای پیدا کردن کار خوبه بعدش هم آلبرتا و حتی بریتیش کلمبیا بد نیستن وگرنه جاتون تو همین بزرگترین ایالت کانادا یعنی کبک هست.