مهاجرین کانادا و مهاجرین سرزمین خیال

وقتی وبلاگ و کامنتهاشو نگاه میکنم میبینم دو نوع مهاجر داریم، مهاجر کانادا و مهاجر سرزمین خیال، اولی واقع بین هستش و برای کاراش برنامه ریزی کرده و با برنامه ریزی مهاجرت کرده. هدف اصلیش هم زندگی در کاناداست باید بگم اکثر قریب به اتفاق این مهاجرین موفق میشند ولی گروه دوم کسانی هستند که دوست دارند از واقعیت فرار کنند، هر جا واقعیت رو ببینند اگر با خیالاتشون تطبیق نداشته باشه میان بر میزنند و اگه جایی نقدی ببینند پرخاش میکنند. اینها مهاجر سرزمین خیال هستند. مهاجرینی که از کشورشون دارند فرار میکنند به دلیلی که میگند آزادی نیست، و بعد به خودشون حق میدند برن تو وبلاگ شخصی دیگران و بگند مثلا شما حق ندارید از فلان چیز انتقاد کنید و اصلا دولت کانادا چرا به ما ویزا نمیده و به شما که انتقاد میکنید ویزا میده. عزیز من تو اولین شرط ورود به یک کشور آزاد رو نمیدونی و نمیدونی که در کشور آزاد نباید در حریم شخصی به دیگران تکلبف کنی چکار کنند، اونوقت انتقاد میکنی چرا مثلا کانادا به امثال من به راحتی ویزا داده؟
راستش ویزا گرفتن کانادا اصلا افتخار نداره. راحتترین بخش مهاجرت به کانادا ویزا گرفتنشه، که متاسفانه برخی همین کار راحت رو هم خودشون انجام نمیدن و یکی دیگه باید براشون انجام بده. یک مشت کاغذ پر میکنی، مدرک تهیه میکنی ضمیمه میکنی، وایمستی تا به مصاحبه دعوتت کنند، میری مصاحبه یک مشت سوال تکراری میکنند شما هم تکراری جواب میدی بعد یک مشت مدرک دیگه تهیه میکنی و وایمیستی تا ویزات بیاد. به نظر من از این راحتتر وجود نداره.
در این وبلاگ من از کانادا انتقاد نمیکنم بلکه دارم واقعیتها و احساساتی که شخص مهاجر داره رو یک جوری انتقال میدم. کسی که تا جلو دماغشو بیشتر نمیبینه میاد و آخرین پست رو میبینه و فقط دنبال یک جمله میگرده که من انتقاد کرده باشم ازینجا به بعد سوال کلیشه ای و تکراری رو میپرسه که چرا برنمیگردینو و حق ندارین انرژی منفی بدین. اصلا این اشخاص منظور منو از پست هم نمیتونن بگیرن. بهر حال من درینجا سعی دارم احساس خودمو در وضعیتهای مختلف به خواننده منتقل کنم. اینجا پر از کامنت انتقاد و کامنت تمجید هم بشه یرام مهم نیست.
کسی که داره میاد کانادا باید بدونه دراینجا مخصوصا در اوایل دوره اقامت با چه مسائلی روبرو خواهد بود و بیخود برا خودش رویا پردازی نکنه.
و اما تجربه ای که برای پیدا کردن کار تا در اینجا بدست آوردم اینه:

1) اینجا مونتراله همه میگن فرانسه ولی در همه چی انگلیسی حرف اول رو میزنه، قبل از اومدن انگلیسیتونو در حد Fluent قوی کنید. بعد از اون هر چی دوست دارین فرانسه بخونید ولی اول انگلیسی.
من خودم فرانسم از 4 ،3 و انگلیسیم از 4، 2.5 بود ولی راستش اینجا کم آوردم.
2) هر مدرکی از ایران داشته باشید بهترین دانشجو در بهترین دانشگاه باشید، به درد ادامه تحصیل میخوره ولی بدرد کار اصلا.
اینجا حتما حتما یا باید کارتونو دیده باشند و یا اینکه یک یا چند Certificate بین المللی معتبر کنار مدرک تحصیلی و رزومه داشته باشید. راستش برا کارفرما ها اینجا وقتی بگی فوق لیسانس مثلا برق از دانشگاه صنعتی شریف دارم مثل اینکه گفتی یک مدرک از دانشگاه معتبر کابل دارم زیاد اطلاعات ندارند.
3) یک جا نشستن و رزومه پرتاب کردن با ایمیل فایده نداره، اگه هنری و تخصصی دارید باید شرکتهای زمینه کاری رو لیست کنید و تشریف ببرید اونجا و صحبت کنید و حداقل رزومتونو حضوری تحویل بدید تا کمی جدیتون بگیرند.
4) اگه میخواین volunteer کار کنید در زمینه تخصصی خودتون کار کنید تا حداقل اگه اونجا استخدامتون نکرد یک سابقه تخصصی کانادایی داشته باشید. در غیراینصورت وقت تلف کرنده.
5) سمج باشین، اگه جایی رزومه میدین چندین بار زنگ بزنید و ازشون بپرسید که کار من چی شد؟ البته حواستون به این هم باشه اگه زنگ بزنید و زبان ضعیف باشه مطمئن باشید طرف ردتون میکنه. پس اعتبار خودتونو تو اون شرکت قبل از قوی تر کردن زبان خراب نکنید.

خوب اینم از تجربه من تا اینجا در جستجوی کار.