اینجا از قضا باید مغرور باشید

این مردم شکسته نفسی سرشون نمیشه. اینجا جاییه که باید مغرور باشید. باید سرتون رو بالا بگیرید و راه برید.

خیلی از این مردم در عین حال که با همه میجوشند ولی مردم رو اونطور که در ظاهر هستند میبینند. برای خودتون ارزش قائل باشید. وقتی با اینها حرف میزنید و میدونید حق با شماست با قدرت و یک پله بالاتر باهاشون صحبت کنید. اگه جایی احساس میکنید داره حقتون خورده میشه، ساکت نباشید برید و کاملا مودبانه از موضع قدرت اعتراض کنید. اگه جایی کار میکنید و احساس میکنید عادلانه برخورد نمیشه باهاتون و دارین جور بعضیها رو هم میکشید ماموریتهای سخت میرید ولی حقوقتون پایینه برید و حقتونو بخواین. اگه دیدین ندادن میتونید ازونجا دربیایید خدا بزرگه مطمئن باشید جای بهتر براتون پیدا میشه. خودتونو عذاب ندین.

ایرانی در اینجا در محافل دانشگاهی از احترام خاصی برخورداره. خیلی از پستهای علمی رده بالا رو در اختیار دارند. امروز یک چینی به من میگفت به نظر من ضریب هوشی ایرانیها خیلی بالاتر از مردم بقیه کشورهاست. این حرفی بود که من سالها بود یادم رفته بود و امروز یک چینی دوباره به یادم آورد. چون واقعا مقایسه میکنه و میبینه که اونا 1.5 میلیارد هستن و ما 70 میلیون ولی خیلی از پستهای مهم و مقاله های علمی مهم در دست ایرانیهاست. خودتونو دست کم نگیرید.

سر کار هم ایرانیها یک سروگردن بالاتر هستن. تو خیابون وقتی میرید سعی کنید شیک ترین باشید. اینها تو انواع لباس پوشیدن یا نپوشیدن سرآمد هستن بیخود نخواین تو لباس پوشیدن و یا لخت بودن ازینها تقلید کنید، شیک بودن چیزیه که تخصص اکثر ایرانیهاست پس شیک پوشیدن رو از یاد نبرید. بذارید در محل کار، بین همسایه ها حتی تو کوچه و خیابون هم که راه میرید با احترام نگاهتون کنن. وقتی با یک کانادایی صحبت میکنید معمولا هر کانادایی یک همسایه ایرانی رو بیشتر از بقیه همسایه هاش یادش میمونه، به خاطر خوش پوشیش. به خاطر غذاهاشون. به خاطر تخصصش و به خاطر دهها چیز دیگه.

زیاده از حد از کسی تشکر نکنید. دم در که میخواهید از جایی رد شید تعارف نکنید. مغرور در رو باز کنید و رد شید. اگه خانومی با شما بود در رو براش باز کنید تا رد شه. اینجا با اینکه میگن اول خانومها ولی کسی رعایت نمیکنه. برای همین شما رعایت کنید به چشم میایین.
تو فیسبوک و اسکایپ هرکدوم کلی دوست خارجی دارید، براشون فیلمها و موزیکهایی از ایران و فرهنگ ایرانی رو از یوتیوب گاهی انتخاب کنید و بفرستین. تنبلی نکنید ارزش و احترام خودتون و هموطناتون میره بالا. ( نرید یوهو کلیپهای شتر و قاطر و ... انتخاب کنید و بفرستید و کار رو خرابتر کنید ها. خودتون میفهمید چی میگم.)

البته اگه کسی از لحاظ علمی یا شغلی و یا سنی از شما بالاتر بود احترامش واجبه ولی در غیر اینصورت مغرور و موقر باشید.

اوایل که به عنوان ریسرچر تو این دانشگاه استخدام شدم، هنوز اخلاق ایران رو داشتم. زیاد تعارف میکردم. زیاد تشکر میکردم. شکسته نفسی زیاد میکردم. اگه کسی از من تعریف میکرد میگفتم نه بابا من اینجوری نیستم ولی دیدم داره به ضررم تموم میشه. دو سه نفر از همین کبکیها و کسانی که از اروپا اومده بودن زیاد از برخوردشون خوشم نمیومد.

سعی کردم تعارف رو کم کنم. از کنارشون رد میشدم بیخودی سلام نمیکردم بلکه نگاه میکردم و لبخند میزدم. کم کم رزوممو گذاشتم تو پروفایلم تا ببینند که اینهایی که کوچکترین کاری میکنند عین بادکنک بزرگش میکنند. ما ازینها بیشترشو سالها پیش کردیم. کم کم کارامو دیدن. الان از کنارشون رد میخوام بشم دیگه اونا اول سلام میکنن. یا من میگم هی فلانی چطوری؟ 

غلط میکنه هر کی نسبت به ایران و ایرانی بد فکر کنه. ما ایرانیها که اینجاییم داریم بهشون نشون میدیم که اگه فرصتی گیرمون بیاد یک سر و گردن از خیلیها بالاتریم. هم تو اخلاق، هم تو ظاهر و هم در کار و یا تحصیل. الان که کلی ایرانی از مملکت زده بیرون و اینها ایرانیها رومیبینن یک علامت سوال گنده تو کله اینها با ذهنیتی که تو این چند ساله داشتن و چیزی که میبینن سبز شده. بذارید این علامت سوال انقدر گنده شه تا بترکه.

با استادم صحبت میکردیم نمیدونم چی شد بحث سریال بازرس کلمبوی حدود 35 سال پیش شد که تلویزون میگذاشت و من تو خونمون تو ایران میدیدم. گفتم کجاک رو میدیدی؟ مرد شش میلیون دلاری رو چطور؟ گفتم بهش "بایونیک وومن" (زن اتمی) رو نگاه میکردی ؟ یک شاخ گنده رو کلش سبز شد. گفت شما 35 سال پیش آخرین سریالهای آمریکا رو میدیدین؟؟؟ گفتم پس چی عزیزم. الان تو این دانشگاه 20 درصد کل دانشجوهای دکترا ایرانی هستن و جزو دانشجوها و استادان برتر شما هستن. فکر کردی اینها اینجا که اومدن و اول میشن، رو شتر درس خوندن؟

بگذریم...

توصیه منو جدی بگیرید. برای خودتون ارزش قائل باشید. ببینید که چطور محیط اطراف شما تغییر خواهد کرد.