بنی آدم اعضای یکدیگرند؟

ساعت اینجا 6:30 صبحه از توی گوگل دمای پشت پنجره رو چک میکنم میگه منفی 17 درجه، دیگه خوابم نمیبره، دنبال یک دوست میگردم باهاش صحبت کنم ولی کسی نیست. فکر درهم و برهمی دارم. هر لحظه یک طرفه. یک لحظه ایران لحظه بعد اینجا، بلاگ اسپات هم که مث بقیه جاها فیلتر شده. البته از همون اولی که شروع به نوشتن در اینجا کردم پیشبینی این قضیه رو میکردم برای همین وقتی اینجا فیلتر شد به پنج دقیقه نکشید که دومین دوم رو که اون بالا هم از همون اول میدیدین اعلام کردم. الان فقط صفحه اول رو از ایران با اون دومین میتونن باز کنن و شاید برام مثل آب خوردن باشه که با چند تنظیم ساده دسترسی کامل رو برای ایرانیها به وبلاگ خودم در بلاگ اسپات بدم ولی انگیزه این کار رو فعلا ندارم. نمیخوام بازی موش و گربه راه بندازم. کسانی که از ایران وبلاگ منو دنبال میکردن هنوز هم اینکار رو میکنن ولی به هر حال باید اعتراف کنم که حدود 25% از آمار خوانندگانم کم شده که اصلا منو ناراحت نمیکنه. مسائلی که منو ناراحت میکنه چیزهای دیگه است.

......
.....

این مطالب رو به اختیار خودم سانسور کردم. اگه به کسی توهین شد عذر میخوام.

اگه قراره چیزی درست شه باید از خودم شروع کنم. نه اینکه انتقاد از دیگران رو عاملی برای بالا رفتن خودم کنم. من خودم باید اول آدم شم. وقتی خودم از خودم راضی نیستم چرا باید از دیگری انتقاد کنم؟
انقدر آدم مغرور و احمقی هستم که وقتی خوشحالم دلم میخواد همه خوشحال باشن و وقتی از موضوعی ناراحتم دلم میخواد همه ناراحت باشن. بسه دیگه از کسی که نمیتونم انتقاد کنم بگذارید ازین ببعد از خودم انتقاد کنم و به خودم فحش بدم این که دیگه گناه نداره، داره؟ دیوونه شدم نه؟

بهرحال معذرت میخوام. سعی میکنم آدم شم. من از دست هزاران عاملی که اونور از دستشون شکایت میکردم اومدم اینور. اینور هیچ بهانه ای ندارم. اگه اینور هم آدم نشم پس اشکال از خودم بوده دیگه تقصیر رو میتونم گردن کی بندازم؟ آها. تقصیر والدینم و اجتماع که منو اینطور بار آوردن. نه به من امیدی نیست. من هیچوقت آدم نمیشم.