کمتر از دو ماه ديگه به رفتن ما مونده، به نظرم زياد کار داريم.

خانمم حکم بازنشستگیشو با مکافات گرفت.

من هم امروز رفتم و آخرین مالیات مربوط به شرکتی رو که داشتم دادم. درمورد مالیات باید بگم که فکر نکنم اونور دراینمورد مشکلی داشته باشم،چون در کشوری که همه سعی میکنند یکجوری از مالیات فرار کنند و یا کلاه سر دولت بگذارند من هر سال دو تا سه بار خودم به اداره مالیات سر ميزدم و ماليات مربوط به کارهایی رو که کردم و حتی بيشتر وقتها بيش از مقداری که باید بپردازم میپرداختم تا مدیون به دولت نباشم.

درمورد وسایل خونه همه مبل و صندلی و بوفه رو رد کردیم رفته ولی باز هم کلی مونده، انقدر آشغال داريم که گاهی آرزو میکنم یکی بياد یک پولی بهش بدم همه رو ببره بريزه دور.

با اتفاقاتی که افتاده فکر کنم از چند ماه آینده درخواست کنندگان مهاجرت و ادامه تحصیل از کشورهای اروپایی و آمریکایی دو تا سه برابر بشن. کی دوست داره در کشور خفقان و دروغ و بی قانونی زندگی کنه؟؟؟؟

البته کسی از رفتن خوشش نمیاد ، اونهم مشکلات خاص خودش رو داره ولی من قطعا در طی این چند ده سال دینم رو به کشورم و دولت کشورم ادا کردم و این حکومت بوده که هیچوقت نخواسته و نتونسته دینش رو به من ادا کنه و همیشه اونو بدهکار خودم نگه خواهم داشت و خواسته هام رو ازش خواهم خواست و به بچه هام هم یاد خواهم داد تا حق خودشونو بگیرن.

بهرحال از کارهایی که مونده،

ترجمه دوباره تمام مدارک نظیر، شناسنامه،گواهی نامه،مدارک تحصیلی، کاری و ...

تنظیم چند رزومه کاری، البته رزومه کاری برای خودم دارم ولی چند وقته تصمیم گرفتم که در هر شاخه ای که میخوام اونجا استخدام شم و تخصص دارم رزومه خاص خودشو بنویسم.

تمرین زبان فرانسه و انگلیسی، تا تو این مدت فراموشم نشه.

خرید چند چمدون و ساک و همچنین نایلن واکیوم.

تماس با چند نفر تا برای 10 روز اول اقامتمون اونجا یک جای نسبتا راحت بگیرم تا تو این مدت دنبال خونه مناسب بگردم.

و ....

خلاصه کار زیاد هست.

از همین حالا دلم برای کشورم و افراد خانوادم و همه تنگ میشه. از همین حالا احساس غربت میکنم و رفتار حکومت با مردم این کشور احساس غربت منو چند برابر کرده. به نظرم هیچکاری برا کشورم نتونستم بکنم. به نظرم در این سی سال پوچ زندگی کردم. امیدوارم حداقل پوچ نمیرم.