جهت یک کنفرانس داخلی سه روزه با شرکت ریم به واترلو اومدم. پرواز از مونترال به اتاوا و بعد واترلو. هواپیما خیلی کوچیک و 15 نفره. اولین باری بود که سوار همچین هواپیماهایی میشدم. خیلی ترسناک بود. توی اتاوا جهت زدن بنزین و سوار کردن مسافر توقف داشتیم. عین اتوبوس. گفتم الان که برسیم اتاوا میگه خانومها آقایون 20 دقیقه توقف داریم جهت دستشویی و ناهار و نماز و دقیقا هم همینطور شد و گفت 10 دقیقه توقف داریم و میتونید دستشویی برید و غذا بخورید. خلاصه تجربه جالبی بود از حالا غمم گرفته که دوباره باید با همچین هواپیمایی برگردم. عوضش هتل خوبه. شام رو هم با 3 تا از مدیران ارشد ریم از جمله معاون مدیرعامل خوردم. جالب بود فکر نمیکردم یک روزی بشه که بتونم اینقدر نزدیک بهشون بشم. آدمهای متفاوتی هستند. یک زمانی ریم با بلک بری خودش در آمریکای شمالی حرف اول رو میزد و با اومدن آیفون کم کم به شرکت دوم موبایل در آمریکا تبدیل شد و اپل جاشو گرفت . ریم 70 درصد از سهام خودشو از دست داد ولی هنوز هم جزو 3 شرکت بزرگ کاناداست. الان هم تمام تلاششون رو دارند میکنن تا با یک فکر انقلابی دوباره مقام خودشون رو بدست بیارن.
چیزی که در اینجا مهمه اینه زمان کار فقط کار. زمان استراحت فقط استراحت و تفریح.
کارشون عقب نمیفته. برنامه دارن. برای اینها ریزترین مسائل کاری جدیه و مثل یک مسئله مهم بهش نگاه میکنن. در کار آدمهای سمجی هستند. تا مسئله ای رو حل نکنند ول کن نیستن. بعدا بیشتر توضیح میدم
۴ نظر:
این که وقت کار فقط کاره و تفریح فقط تفریح عالیه
این خصوصیتشون رو دوست دارم
باعث افتخارید
افتخار می کنم بیشتر ایرانیهادر خارج از کشور موفق هستند
کاش در داخل بها داده میشد
بدرود
سلام دکتر مهندس جان
اونقدر با وسواس به اومدن اونور نگاه میکردم که تو یه دوره یه ساله mba هم ثبت نام کرده بودم.
اما جالبه که تو وسط دوره فهمیدم، یکی از دلایل عقب موندگی ما اینه که ، ما حتی تو بهترین ادارتمون هم تکلیف کارمندامون رو با کارشون مشخص نکردیم،
یعنی یه کارمند همه کاره هیچکاره باید باشه،
این میشه که پیشرفتی رخ نمیده، علی زغم اینکه شاید تو اینجا از نظر ساعت کاری مدت بیشتری رو پر میکنن
موفق یاشی
ارسال یک نظر