«ان الذین توفیهم الملائکة ظالمی انفسهم قالوا فیم کنتم قالوا کنا مستضعفین فی الارض قالوا الم تکن ارض الله واسعة فتهاجروا فیها؛
کسانی که فرشتگان جان آنها را که ستمگر خویشند، می ستانند، به آنها گویند: بر چه بودید؟ گویند: ما در زمین مستضعفان بودیم. (فرشتگان) گویند: مگر زمین خدا فراخ نبود که هجرت کنید؟» (نساء/97).
۸ نظر:
پروردگارا فکر هجرت راز سر جوانان ایرانی خارج کن ایزد پاکانا به ایرانیهایی که در ایرانند قدرت و استقامت ده تا از این کشور حمایت کنندخداوندا ایران تنها مانده از غرب و شرق داخل به ان یورش اورده اند به بزرگیت بلایی که هزاران سال پیش به این ملک اهورایی نازل گردید جلوگیری بفرما ای دادار بخشاینده این کشور کهن با اداب و رسوم و عرفانش را از فروپاشی نجات بده و به مردمانش بیاموز استقامت در راه میهن مانند سایر ملل گوهر گرانقدری است . ودر پایان همه ی ما را به را راست هدایت بفرما
:)
راستی یه سوال
شما اصلا عادت ندارین به وبلاگهایی که بهتون سر میزنن سر بزنین یا وبلاگ من این وسط استثنا است؟
سلام
ممممم... به نظر من یعنی اینکه: بهانه بی خود کسی نیاره! ناله و نفرین زمین و زمان همه از سر تنبلیه! اگر واقعا جایی که هستی به این بدیه که میگی، خوب برو! اگر نیست بمون ولی ناله و نفرین نکن انقدر. خلاصه اش تصمیم با خودته و زندگی قرار نیست برای کسی که آماده نیست، آسون باشه و کسی هم که آماده هست، از سختی راه ترسی نداره که ناله کنه! این همون فرق بچه تنبل ها و زرنگ ها سر جلسه امتحانه! امتحان همونه، آدما با هم فرق دارن...
در امان حق
سلام
چه خوب که از قرآن آیه ای رو که برای منهم و ته ذهنم بود مطرح کردی.
البته آیه دیگری هم در قرآن هستش، میگوید
رهبران جهنمی هم تقصیر را قبول نمی کنند:
وقتی اهل جهنم از شیطان ناامید می شوند، پیروها به سراغ رهبرانشان می روند و می گویند:
«فقال الضعفاء للذین استکبروا انا کنا لکم تبعا فهل انتم مغنون عنا من عذاب الله من شیء قالو لو هدانا الله لهدیناکم سواء علینا اجرعنا ام صبرنا مالنا من محیص» (ابراهیم / 21)
پیروها می گویند: ما تابع شما بودیم آیا شما می توانید عذاب را از ما برداید؟ رهبران می گویند: اگر خدا ما را هدایت کند و از عذاب رها نماید ما هم شما را رها می کنیم اما الآن همه ما به طور یکسان در عذاب هستیم، و جزع و فزع کنیم یا صبر کنیم فرقی ندارد فعلا چاره ای نداریم و از دست ما کاری ساخته نیست.
و در سوره ی سبا آیه 31 و 32 نیز مشابه همین جریان را نقل می کند و می فرماید: «پیروان، به رهبران مراجعه می کنند و می گویند: اگر شما نبودید ما مومن می شدیم. رهبران می گویند: آیا ما شما را از هدایت باز داشتیم؟ بلکه شما خودتان مجرم و گناهکار بودید.
دوباره پیروان می گویند: بلکه وسوسه های شبانه روزی شما ما را از راه به در کرد. آنان وقتی عذاب الهی را می بینند پشیمانی خود را پنهان می کنند اما ما غل و زنجیر بر گردن کافران می زنیم.»
در سوره ی صافات آیه 27 تا 30 هم می فرماید:
«پیروان، تقصیر را به گردن رهبران جهنمی می اندازند اما آنان می گویند: ما که به شما سلطه ای نداشتیم بلکه خود شما نه تنها مومن نبودید بلکه طغیانگر بودید.»
در سوره ی بقره نیز می فرماید:
« در جهنم رهبران گمراه و گمراه کننده وقتی عذاب را مشاهده می کنند از پیروان خویش بیزاری می جویند. پیروانشان نیز می گویند: ای کاش بار دیگر به دنیا بر می گشتیم تا از پیشوایان گمراه خویش برائت و بیزاری می جستیم چنانچه آنان از ما بیزاری جستند.» (بقره / آیه 167_ 166)
در یکی از این آیات که در متنی که جستجو کردم پیدا نکردم، ادامه میدهد که عذاب هر دو گروه تابع و رهبران گمراه دو برابر است اما نمیفهمند.
برای من سوال هستش، اونهایی که میرفتند جبهه و میگفتند ما به خاطر فلانی اومدیم جنگ و کشته میشدند، آیا انها هم جزو همین گمراهان هستند؟
نمیشه گفت که برای خاک و آب و نان و این حرفها رفتند جنگیدند، و نمیشه جنگ رو هم بی اهمیت دونست، با اون شرایط.
اما راه حقیقت و شناخت خدا از باطل نمیگذره، آیا اینطور نیست!؟
اما نکته نهایی اینه که این زمین فراخ خدا برای چی به ما اینقدر تنگ میشه!؟ اگه بخواهیم مته به خشخاش بگذاریم، باید بگیم تو کشته شدن اینهمه آدم بیگناه و تو بحران هایی که تو منطقه ما هستش، دست بیگانه کاملا معلوم و واضحه، اینهایی که برای منافع خودشون چقدر بچه تو عراق و افغانستان و .... قربانی کردند. و آخرش هم گفتند که برای رسیدن به دموکراسی همه اینها لازمه ( نقل به مزمون از رایس که در مورد کشته شدن حداقل 3000 کودک در عراق توسط بمباران امریکایی ها میگفت)
این رو برای شخص خودت نوشتم، شاید بهتر باشه که این مطلب رو تایید نکنی
موفق باشی
مشكل ما ايراني ها همينه. حتما بايد آيه نازل بشه كه چه بكنيم و چه نكنيم؟ يعني اين چند گرم مغز رو خدا براي چي با ميليونها سلول خاكستري خلق كرده؟ كه فقط كنترل از راه دور باشه؟ يعني چي آخه؟ آيه آوردن براي چي؟ براي اينكه بگيم تصميم مون درست بوده؟ اونهايي كه 33 ساله از اين آيه ها برامون ليست كردن و هر غلطي كه خواستن به نام اين آيه ها كردن برامون كافي نبوده؟ چند اشتباه رو تكرار مي كنيم؟ چرا مهاجرت مي كنيم و از بودن در كشور ديگه لذت ميبريم يا حداقل سختي هاي اون رو به راحتي بودن در ايران ترجيح مي ديم بدون اينكه بدونيم ريشه تمام گرفتاريهاي ما در ايران چه بوده؟ چرا كانادا و يا كشورهاي مثل اون شدن كانادا و ما به اونجا مهاجرت مي كنيم. چه بهايي اون كشورها تا بحال پرداخت كردند كه اين شدند. خوب يا بد فعلا براي ما بهتر از سرزمين مادري اند. آيه و سوره و كتاب و مذهب رو در دلتون نگاه داريد. دل بايد روشن باشه و چشم بينا. نه اينكه نابيناي گفته هاي هزاران سال پيش باشيم. خداوند در دل همه ماست.
سلام و ممنون از آقای ناشناس
برداشت من از همه این آیات و آیات دیگری که مرتبط با این موضوع هست اینه که: هیچ کسی به جای دیگری محاکمه نخواهد شد، هر چند اعمال دیگران در رفتار و تصمیمات ما دخالت زیادی داشته باشه، چون تصمیم نهایی با خود آدمه و انسان موظف به گرفتن تصمیم درسته! این مسئله در همین دنیا هم صادقه! وقتی شما فریب کسی رو بخورید و مثلا از جایی دزدی کنید، هیچ قاضی ای شما رو تبرئه نخواهد کرد چون عمل دزدی از شما سر زده. حتی اگر خدای نکرده خانواده شما محتاج به نون شب باشه! قاضی یک کلمه داره که بگه و اونم اینه: باشه ولی این دلیل نمیشه!
به نظر من مشکل ما ایرانی ها اون چیزی که تو چند کامنت قبل گفتن نیست! بلکه دقیقا همون اشتبا هی است که نویسنده همون کامنت انجام داد. قبول و یا رد سطحی مسائل. ما معمولا با محتوا و اصل مطلب کاری نداریم و همیشه تو سطح مسائل آواره ایم. این مشکل ما است به نظرم! مثلا اون دوست عزیز، حتی یک کلام در مورد مفهوم آیات چیزی ننوشته، فقط چون اسم اون جملات عربی "آیات قرآن" هست، پیش فرض رو بر رد اونها قرار داد!
به نظرم ما ایرانی ها باید:
- بیشتر منصف باشیم
- عمیق تر باشیم
- کمتر تعصب کور داشته باشیم
- اصلا توهم نداشته باشیم
- مسائل رو جامع تر ببینیم
- بیشتر گوش بدیم و کمتر نظر ;)
ارسال یک نظر