کرامت انسانی

از دور بهش نزدیک میشم، میفهمم که میخواد چیزی بگه از کنارش رد میشم. صدای زیر لب سلام گفتنش رو میشنوم. من هم زیر لب جواب میدم. اما من و اون که همدیگرو ندیده بودیم چرا به من سلام داد؟ یادم اومد دو روزه که وقت نکردم ریشم رو بزنم و فقط خط انداختم و مرتبش کردم و اون از قیافه من احساس کرد که شاید مسلمان باشم و بهم سلام کرد. اصلا فکر نکرد که سنی هستم یا شیعه. فقط سلام کرد. یادم اومد گاهی که توی نماز جماعت بچه ها که در پاگردهای پله های اضطراری در طبقات مختلف دانشگاه برگزار میشه و دیگه رسما به نمازخونه تبدیل شده شرکت میکنم. همین سنی ها وقتی میبینن شیعه ها در حال نماز خوندن هستن میان و به صفشون اضافه میشن ولی وقتی همین مسئله برای ما تکرار میشه تردید میکنیم آیا بریم و یا نریم.

راستش الان میفهمم که ما ایرانیها نژاد پرست به تمام معنی هستیم. اینطوری بار اومدیم. ما حتی نسبت به خودمونم نژادپرستیم. یاد گرفتیم همه قومی رو تحقیر کنیم. یاد گرفتیم فکر کنیم از همه بالاتریم. ای کاش به اینجا ختم میشد. ما یاد گرفتیم در مورد همه قضاوت کنیم و حکم صادر کنیم و خودمون هم خیلی وقتها حکم رو اجرا کنیم. یاد گرفتیم به راحتی حق زندگی رو از بقیه سلب کنیم. بعد که همین مسئله در مورد خودمون اجرا میشه فریاد انا مظلوم سر میدیم و پارچه سرخ و سفید و سبز دستمون میبندیم.

ولی واقعا ما چه حقی داریم. ما ایرانیها در بین اشرف مخلوقات از همه اشرفتریم؟؟!!

میخوایم چی بگیم؟ یعنی بقیه انسانهای خدا ول معطلند؟ خدا بقیه اقوام رو آفریده تا مورد لعن و نفرین و غضب و تحقیر ما قرار بگیرند؟ مگه نه اینکه ما مسلمانها حتی نباید یک موش یا یک مورچه رو مورد آزار و اذیت قرار بدیم. اگر به شما بگن این موش همچین عقیده ای متفاوت با شما داره اونو میکشین؟ یا میگین حیونکی گناه داره. پس چطور همون کارو با یک انسان دیگه انجام میدیم؟

پس چطور میشه گاهی یک انسان که خدا وقتی اونرو میافرید گفت تبارک الله احسن الخالقین رو مورد مسخره و غضب و تحقیر قرار میدیم؟

چی میخوایم بگیم؟ میخوایم بگیم فقط ما حق زندگی داریم؟ بقیه انسانهایی که ما نمیپسندیم حق زندگی ندارند؟

ما کی هستیم که اینو بگیم. خدایی که ما اینهمه از حکمت و تدبیرش حکایتها تعریف میکنیم اشتباه کرد بقیه رو با طرز فکری متفاوت با ما آفرید؟

یاد بگیریم که به همه انسانها به خاطر کرامت انسانی احترام بگذاریم. وقتی میگیم کرامت انسانی یعنی کرامت انسانی بخاطر انسان بودن، نه کرامت لباسی. نه کرامت مالی، نه کرامت دینی و عقیدتی. نه کرامت خانومی یا آقایی نه کرامت سکس. کرامت انسانی یعنی کرامت انسانی و باز هم انسانی.
این مردم کافری که من در اینجا دیدم به انسان بخاطر انسانیت احترام میگذارند و لا غیر. اینها بدون اینکه سالها تعلیمات دینی بخونند معنی انسان بودن و انسانیت رو بهتر از ما درک کرده اند.
خدا دین رو برای ما فرستاد که ما همین دو کلمه کرامت انسانی رو یاد بگیریم ولی وقتی گاهی شعار دینداری به سلاحی جهت فاصله انداختن بین مردم و ایجاد نژادپرستی تبدیل میشه ...
حرف در این مورد زیاده