حق و حقوق کانادایی

وقتی که مطلب آدم خونده میشه مسئولیتش هم سنگینتر میشه. من گاهی یک جمله رو مینویسم و چندین بار پاکش میکنم و عوضش میکنم که یک وقت سوء تفاهم پیش نیاد. چندین پست دارم که بعد از کلی وقت گذاشتن و نوشتن تصمیم گرفتم که منتشر نکنم و جزو چکنویس ذخیره کردم. وقتی جوونتر بودم و تو شرکتی کار میکردم دوست داشتم همه چی ایده آل باشه و اگه جایی سوء استفاده ای و زدو بندی میدیدم سعی میکردم وارد بازیشون نشم و برای همین دو سه بار کارمو عوض کردم.....( همین الان چهار بار این چیزی رو که میخواستم بنویسم رو پاک کردم و نوشتم و دست آخر پشیمون شدم از نوشتنش.) بگذریم.

در ادامه بحث گذشته در رابطه با سخت بودن بازگشت دوباره یک مهاجر و مخصوصا با فرزندان به کشور مثالی رو میزنم.

یکی از افرادی رو که الان با خانوادش بیشتر از 10  ساله اینجا زندگی میکنه و اتفاقا شخص کاملا مومن و روشنفکری هست بطوریکه دعای کمیلش در همین کانادا ترک نمیشه و البته خودش و بچه هاش آدمهای موفقی هستند و جزو خیرین اینجا هم هستند، کنجکاوی منو تحریک میکرد. یکروز بهش گفتم چرا شما اینجایین و به ایران برنمیگردین؟ به من گفت: "من حدود هشت سال پیش با خانواده و بچه ها به ایران برگشتم و همه چیز آماده بود که دوباره در همونجا زندگی کنم ولی بیشتر از چند ماه دووم نیاوردم."

دلیل اصلی ایشون بچه هاش بود. گفت: "بچه هام دو سه سال به روش اینجا زندگی کرده بودن و مدرسه رفته بودن و تازه داشتن وارد دبیرستان میشدن. وقتی وارد دبیرستانهای ایران شدن میون یک سری دانش آموز رفتن که تمام فکر و ذکر خودشون و خانوادشون کنکور و کلاسهای متعدد بعد از مدرسه ، معلمهای خصوصی و نیمه خصوصی بود. بچه هایی که از همون دوران مدرسه با استرس و ناراحتی و فشار آشنا میشدن."

گفت:" بچه من اوایل شبها نمیتونست بخوابه. میگفت بابا من نمیتونم با اینها رقابت کنم. مدرسه ای که بنا بود به همه آموزش رایگان بده الان همه معلمهای خوب رو جمع کرده بود و سالی (یا ترمی نمیدونم) حدود ده میلیون پول میگرفت و شده بود غیر انتفاعی و مدارس دولتی نسبتا تا قسمتی رایگان هم به حال خود رها شده بودند." میگفت که بچه اش شبها از استرس و اضظراب نمیتونست بخوابه. حتی معلمش یکبار بابت راستگویی تنبیهش کرده بود. ظاهرا شب قبل مهمونی داشته بودند و بچه نتونسته بوده تمریناشو بنویسه. معلم میگه چرا؟ و بچه خیلی با صداقت میگه مهمون داشتیم و معلم کلی جریمه بهش داده بود. بطوریکه دانش آموزان دیگه با تمسخر بهش گفته بودن تو چرا راستشو به معلم گفتی؟! خیلی راحت میتونستی بگی مریض بودم یا سرم درد میکرد و یک گواهی دکتر جعل میکردی... (آموزش دروغ گویی و کلاهبرداری بطور غیر مستقیم، از دوران مدرسه.)

دست آخر به باباش میگه:" بابا من با اینها نمیوتنم رقابت کنم اینها همه سوالات کنکور رو از همین الان حفظن و کلی کلاس میرن."

خلاصه : "کلاهمو قاضی کردم و گفتم خوب این بچه باید کلی کلاس کنکور و خصوصی بره. کلی استرس رو تحمل کنه و بر فرض بهترین دانشگاه هم قبول شه و بره معلوم نیست کار درخور رشته اش گیرش بیاد و تازه بعد دوباره کلی انرژی بگذاره و مطابق سنت اکثر دانشجویان زرنگ ایران برای یک دانشگاه آمریکای شمالی اقدام کنه و تازه همه اینها با اگر و اما و مشکلات.  ما که داشتیم اونجا زندگی میکردیم و بچه بطور اتوماتیک اگه به درس علاقه داشت دانشگاهشو میرفت و کار هم پیدا میکرد. این چه کاریه که برگشتیم؟!!! " 

و خلاصه فقط به خاطر بچه هاش دوباره برمیگرده میاد همینجا زندگی میکنه و اتفاقا یکی از بچه هاش فارغ التحصیل دانشگاه مک گیل مونترال و اون یکی دانشجوی پلی تکنیک مونترال هست.

این یک نمونه ای بود از اینکه خیلیها اگر هم به دلایلی بخوان برگردن. نمیتونن. (دوباره قابل توجه شمایی که هیچ تصوری ازینور ندارید و تا کسی گاهی غر میزنه، میگین چرا برنمیگردی؟)

مسئله دیگه ای که در اینجا توجه منو جلب کرده اینه که این مردم از حقوقشون به صورت تمام و کمال استفاده میکنن و در برخی از مواقع هم اگه کسی از حقوقش استفاده نکنه جریمه باید پرداخت کنه.

مثالی میزنم، وقتی که اوایل اومده بودم اینجا و رفتم امتحان رانندگی بدم، ممتحن یا بقول شما "افسر" که داشت از من امتحان میگرفت چند بار بهم گفت تو چرا نزدیک چهارراه که چراغش سبزه میرسی نیش ترمز میگیری و سرعتتو کم میکنی؟ اگه به این کار ادامه بدی ردت میکنم. گفتم حاجی جان، من میدونم چراغ سبزه. یکوقت میبینی یک آدم مستی، مریضی، چه میدونم عابر پیاده بی حواسی که نمیدونه چراغ من سبزه میخواد بگذره. اونوقت اگه سرعت من سر چهارراه زیاد باشه که میزنم بهش. گفت: خوب بزن، اون مشکل تو نیست، تو الان داری حق ماشینهایی که پشت سرتن و میخوان از حقوقشون استفاده کنن و از چراغ سبز رد شن رو ضایع میکنی و من این اجازه رو بهت نمیدم. 

اونوقت بود که من با تمام وجود علت اون تصادفهای وحشتناک چهارراههای آمریکا و کانادا رو که در پی رد کردن اشتباهی چراغ قرمز توسط یک عابر پیاده و یا اتومبیل پیش میاد رو فهمیدم. اگه شما هم میخواین اینرو تجربه کنید کافیه یکروز بعنوان عابر پیاده وقتی میبینید چراغ شما قرمزه و ماشین هم خیلی دوره، به سبک ایران بخواین از یک خیابون اصلی رد شید، اونوقت خواهید دید که اون راننده دستشو روی بوق و پاشو روی گاز میگذاره و با سرعت به شما نزدیک میشه و تازه اگه شانس بیارین و جلوتون با شدت ترمز کنه، سرشو از پنجره درمیاره و بخاطر اینکه چراغ سبز اونو رعایت نکردین هرچی از دهنش درمیاد میگه.

اینو گفتم یاد یک خاطره افتادم، یکروز با خانواده با ماشین خواستم از انحرافی بزرگراهی در اصفهان که سربالایی هم بود خارج بشم، راهنما زدم و گازو گرفتم که بیام بالا دیدم ای دل غافل یکی وسط همین انحرافی سربالایی با موتور گازی داره گازمیده و به زور بالا میره. همونجا به مکافات زدم رو ترمز و پشت سرم کلی ماشین زد رو ترمز و نزدیک بود خلاصه بد تصادفی بشه پشت سر من. سرمو بیرون آوردم گفتم حاجی اینجا چیکار میکنی؟ موتور اینجا قدغنه حداقل از کنار برو چرا از وسط میری؟ گفت کوجا نوشتس که قدغنس؟ مگه جاده مالی باباتس؟ گفتم حاجی داشتی میمردی!! گفت: مگه شهر هرتس؟ گفتم راست میگی بخدا اگه شهر هرت نبود تو بایستی الان مرده باشی.

یک نمونه دیگه از این مسئله حق و حقوق رو در خدمات دهی به مشتریان اینجا میشه دید. وقتی شما میخواید از یک گیشه ای خدمات بگیرید، وقتی نوبت به شما میرسه تا زمانی که خدمات نگرفتید و یا از توضیح مسئول باجه و خدماتش راضی نشدین، اون بخش در خدمت شماست. میخواد یک دقیقه طول بکشه یا یک ساعت. یک نفر پشت سرتون باشه یا صد نفر. شما باید خدمات رو بگیرید و راضی از باجه برید. چه بسا مثلا در گیشه فروش بلیط مترو یا تمدید کارت مترو دیده میشه 3 یا چهار مترو میاد و میره و 50 نفر صف واستادن تا یک خانم و آقا که نزدیک بیست دقیقه داره با مسئول باجه کل کل میکنه کارش تموم شه بره ولی یکی جیکش هم درنمیاد و همه با صبر و تحمل منتظرن تا نوبت خودشون بشه.

یا در موقع رانندگی میدونید اینجا در پشت خط عابر پیاده حتی اگه عابر هم نباشه باید حداقل سه ثانیه توقف کامل کرد. که همین از خیلی تصادفات با عابر پیاده جلوگیری میکنه. البته خیلی از راننده ها از این قانون به نفع خودشون استفاده میکنن و دم ایستگاه مترو علاوه بر اینکه ترمز کامل میزنن اهل و عیالشون رو تو همون وسط خیابون سوار و پیاده میکنن ولی با اینحال از 10 تا ماشینی که پشت سرشون معطل میمونن خیلی بندرت میبینم یکیشون حتی یک بوق هم بزنه. چون خودشونو جای اون طرف میگذارند.

گاهی هم میخواین از عباس آقا سوپری دم کوچتون تو کانادا جنس بخرید، عباس آقا داره به یکی دیگه سرویس میده و پولشو حساب میکنه. میگی سلام عباس اقا... منتظر جواب نباش. عباس آقا تا کارشو تموم نکنه با این مشتریش و نوبت به تو نرسه، حتی نگاهتم نمیکنه. وقتی نوبتت که رسید خودش اول بهت سلام میکنه و سرویس میده.

خلاصه این مسئله حق و حقوق اینجا خیلی مهمه و کسی براحتی نمیگذاره تا حقش ضایع بشه و کسی هم براحتی حق شما رو ضایع نمیکنه.