وقتی دیکتاتور، دمکراسی میخواهد

الان بیشتر از 8 ماهه اینجاییم. برای من که یک چشم بهم زدن گذشت، دلم خیلی برا ایران تنگ شده این تنها چیزیه که اذیتم میکنه. هر چند به این فکر میکنم اگه ایران بودم الان باید استرس داشتم، تنش داشتم، حرص میخوردم. وقتی برای کوچکترین کاری میخواستم وارد دفتر یک کارمند اداره بشم استرس داشتم که آیا ایشون امروز سر کیف هستن و کار منو انجام میدن یا اینکه میخوان گره تو کارم بندازن و آخرش یک پولی از من بگیرن و کلی منت بگذارن. اگه ایران بودم الان باید حرص اینو میخوردم که بعد از کلی دادار دودور و اینکه مردم بیاید دارو ندارتونو برا دولت تو کاغذ لیست کنید حالا از نظر کمکهای یارانه ای دولت جزو کدوم خوشه و گروه و گله هستم. باید حرص میخوردم فلان مدیر فلان اداره یا وزارتخونه، چطوری تا پریروز کسانی که مدرک لیسانس و فوق لیسانس داشتن به مسخره میگرفت و یهو دو روزه و احیانا بنابر مصلحت، مدرک دکترای کله پاچه پزی گرفته و در فلان جا بعنوان مدیر دلسوز خدمت میکنه.
اونجا با اینکه کار داشتم، خودم کار میکردم. خانومم هم شاغل رسمی دولت بود ولی هیچوقت احساس آرامش و امنیت خاطر نمیکردم. همیشه از چند روز دیگرم نگران بودم.
ولی اینجا با اینکه خانومم هنوز کار نمیکنه، منم هنوز کار ثابتی ندارم ولی آرامش دارم. درگیری با سیستم دولتی و اداری ندارم. چون به اونها اعتماد دارم. نگرانی بابت آینده بچه ها ندارم، چون از نامه هایی که دریافت میکنم وساپورتهایی که بابت اونها میگیرم متوجه میشم سیستم اینجا بیش از من نگران آینده بچه های منه.
اینجا نامه درخونتون میاد که آقا یا خانوم فلانی که والدین ... هستین طبق قانون ... این سرویس و خدمات به شما و فرزندتون تعلق میگیره ازش استفاده کنید.
اینجا از تلویزیون اعلام نمیکنن که آهای ما قراره به خوشه فلان چندرغاز صدقه بدیم، برین فرم پر کنید اگه احیانا از هفت خان رستم گذشتیم و شاخ غول شکوندیمو بعدش به این نتیجه نرسیدیم که برنامه ریزیمون اشتباه بوده، اصلا حالا ببینیم چی میشه ولی ببینین چقدر ما خوبیم.
قبول دارم ما خیلی سال نیازه که به اینا برسیم. قبول دارم که قدم به قدم باید پیش بریم. ولی اینکه ما عوض جلو به عقب برمیگردیم رو چطور توجیه میکنید؟؟!!
وقتی تازه وارد این کشور میشیم در ظاهر بین تهران یا اصفهان با تورونتو و مونترال فرقی نیست حتی اتوبانها و خیابونهای مارو در شهرهای بزرگ اینها ندارند، ولی وقتی مدتی میگذره تازه فرقهای زیربنایی بین اینجا و اونجارو متوجه میشیم. تمام پیشرفتهای اینها از نظم و انضباط هست، و تمام بدبختیهای ما از بی نظمی. ما به جایی رسیدیم که بی نظمی در کل سیستم نهادینه شده و اگه در جایی کسی بخواد نظمی رو پیاده کنه به شرطی به نتیجه میرسه که ارتباط اون سیستم منظم رو با محیط اطرافش قطع کنه و اینکار کاملا غیر ممکن هست. این بی نظمی و بی قانونی و فساد در سیستم اداری چیزی نمیشه که به گروهی یا سیستمی مربوط بشه. تک تک مردم ایران در وضع بوجود آمده مسئول هستند. باید رفتار تک تک ما اصلاح بشه وقتی که نمیتونیم در یک محیط کوچیک خانه و یا کاری همو تحمل کنیم، چطور انتظار داریم گروهی که بر ما حکومت میکنند بتونن تحملمون کنند. اینا که از فضا نیومدن. از خارج هم نیومدن. بخواین یا نخواین بچه های همین کشور هستند. ما سر کار بعنوان جزء کوچکی ازین سیستم به همکارمون حسادت میکنیم. جلو پیشرفتشو میگیریم. پشت سرش بدگویی میکنیم خوب اگه اسلحه و قدرت هم داشتیم، احتمالا یواشکی میکشتیمش. چطور انتظار داریم دیگران رفتارشون با ما بهتر از خود ما باشه؟؟!!!
ما با دمکراسی سالها فاصله داریم.
دمکراسی از خونه های ما متولد میشه. دمکراسی رو بچه های ما میتونن به مملکت هدیه بدن، به شرط اینکه مثل خودمون تربیتشون نکنیم. دمکراسی یعنی اینکه همدیگرو دوست داشته باشیم.
تو بعنوان یک ایرانی چقدر از پیشرفت همکارت خوشحال میشی؟!! خیلی ساده است دمکراسی یعنی این.

منی که هنوز موفقیت دوست خودمو نمیتونم ببینم، منی که تو خونه، خانمم یا بچم حرفی میزنه خوشم نمیاد و میزنم تو دهنشون. میرم و دم از دمکراسی میزنم و یکیو مثل خودم گیر میارم به این امید که اون برا من دمکراسی بیاره؟

تو که تو خونه و زندگیت ثابت کردی ظرفیت پذیرش دمکراسی رو در یک محیط کوچیک نداری چطور انتظار داری که کس دیگه برات دمکراسی بیاره؟ حساب دودوتا چهارتاست. اون کس دیگه یا واقعا دلسوزه که اولین مانعش سر راه دمکراسی خودتی و بعد مدتی بنای مخالفت باهاش میذاری. یا اینکه میخواد از این شعار استفاده کنه که خودشو و طرفداراشو که سالها از قدرت دور بودن رو به یک نون و نوایی برسونه.
نتیجش اینه که جای یک دیکتاتور با قبلی عوض میشه و این وقت و انرژی و منابع مملکت شماست که تلف شده.
دمکراسی یعنی تربیت من. یعنی خانواده من. یعنی محیط کار من. اگه خیلی برای مملکت دلت میسوزه اگه واقعا در حرفی که میزنی صادقی از خودت و بچه هات و ارتباطاتت با جامعه شروع کن. در غیر اینصورت چرند میگی . در غیر اینصورت حقته. در غیر اینصورت لیاقت توی دیکتاتور کوچک یک دیکتاتور بزرگتره. دنبال این نباش که یکی از آسمون بیاد و دموکراسی برات بیاره اونوقت تو با همین اخلاق غیر دموکراتیک تو اون بهشت بخوای زندگی کنی.

Get this widget Track details eSnips Social DNA