کالج سیسکو و خرید نوئل

امروز صبح رفتم یک کالج سیسکو ثبت نام کردم، از توی سایت سیسکو لیست تمام کالجهای سیسکو رو درآوردم و با توجه به قیمت و نزدیکی به خونه این یکی رو انتخاب کردم که از خونه پیاده 10 دقیقه راهه. راستش خیلیها به من میگفتن ادامه تحصیل بده، خوب دکترا 5 سال، برام زیاده. اگه یک فوق لیسانس دیگه هم بگیرم باز هم بعدش نمیدونم چیکاره هستم چون دو نفرو اینجا میشناسم یکیشون از مک گیل و دیگری از کنکوردیا مدرک فوقشونو گرفتن و بعد از هفت ، هشت ماه کار گیرشون اومده. پس تصمیم گرفتم یک سری دوره و سرتیفیکیت رو برم و بگذرونم و رزومم رو قوی کنم. در کنارش پروسه عضویت در نظام مهندسی اینجارو هم طی میکنم. اینجوری حداقل بعد از یکسال و نیم اینجا بعنوان مهندس کار میکنم و چند سرتیفیکیت هم میگیرم. دوره سیسکو رو به چند دلیل انتخاب کردم، یکیش اینه که تجربه عملی روش زیاد دارم و دلم میخواد تا CCIE ادامه بدم. دوم اینه که کلاسها هفته ای سه روز و از 6:30 عصر به بعده پس به برنامه های روز من لطمه نمیزنه و میتونم روز کار کنم یا اگه خواستم کلاسی چیزی باز برم. سوم اینه که کلاسهاش به زبان انگلیسی هست و اینجا بر عکس جاهای دیگه زبان فرانسه قدغن، اینجوری انگلیسی من در کنار فرانسه تقویت میشه. مهمترین چیز قیمتشه که کل دوره که دو ترم هست و کمتر از یکسال طول میکشه برای مقیمهای کبک فقط 210 دلار درصورتیکه قبل از اینکه سایت سیسکو رو بررسی کنم و از روی اینترنت مستقیما کلاسها رو سرچ میکردم برا دوره های خیلی کوتاهتر تا 3000 دلار میخواستن تازه اسمشون تو سایت سیسکو هم نبود، یعنی معتبر نبودن.

دوره زبان فرانسه هم حداکثر تا آخر ژانویه تمومه و بعدش یک دوره چند هفته ای رایتینگ داره که اونم میرم تا تموم بشه. بعدش شاید یکی دوتا کرس تخصصی در زمینه طراحی وایرلس و شاید UMTS تو یکی از دانشگاهها بردارم که هم تجربه طراحی تو این زمینه زیاد بشه چون بازار کار برا مهندسین مخابرات زیاد داره و هم به امتیازم در نظام مهندسی اضافه بشه. اینارو اینجا مینویسم که بعدا یادم نرن.

بهرحال قبل از اینکه بیام میدونستم دارم جایی میرم که باید از نو شروع کنم و اون بالا سمت راست هم اینو نوشتم و همینها پیش زمینه شروع هستن. هر چی بیشتر جلو میرم اشکالات خودمو بیشتر میشناسم. برای همین دوست دارم اول این اشکالات رو رفع کنم و خلا های موجود رو پر کنم و بعد قوی برای کار اقدام کنم. تو ایران به هر دلیل انگیزه برا اینکارا نداشتم، دوره های زیادی هم وجود نداشت، اگه هم داشت اعتبارش مشخص نبود، و بر اساس مد روز بود. یک دوره بین المللی رو یکجوری من درآوردی درس میدادن بعد هم یک مقوا با یک مهر گل وبلبل میزدن روش میگفتن سرتیفیکیت یعنی همین.

دوست دارم حتی اگه بعد از سه سال خواستم برگردم به کشورم، حداقل دو تا زبان رو درست و روون بلد باشم صحبت کنم و تو یک زمینه تخصصی حسابی خبره شده باشم. اینه که منو راضی میکنه.

بعد از ثبت نام هم به پسرم قول داده بودم برای نوئل و همچنین تولدش براش Wii بخرم و علیرغم میل باطنیم اول به Future Shop یک سر زدم، با اینکه این فروشگاه زنجیره ای جزو فروشگاههای معروف کانادا در زمینه تجهیزات کامپیوتریه اصلا ازش خوشم نمیاد. چون فروشنده هاش اکثرا تخصص ندارن و سوال که میکنیم جواب سربالا میدن و حوصلشون زود سرمیره. به درد چیز انداختن به یک آدم پولدار و کم اطلاعات میخورن. دوم اینکه الکی یک چیزایی از خودش سرهم بندی میکنه تا قیمت جنس رو ببره بالا . مثلا سیستم خودش یکسال گارانتی داره، فیوچرشاپ یکسال گارانتی مشروط هم از خودش سرش میکنه و 100 دلار میکشه رو جنس، طبق پیشبینیم با عصبانیت از فیوچرشاپ درومدم و رفتم یک مغازه کوچکتر پهلوش و به شاگرد مغازه گفتم میخوام ببینم این چیزی که پسرم میخواد اصلا چی هست و چطور کار میکنه که یکی بازشدش رو برام آورد و تست کرد و خوشم اومد و خریدم، این دنگو فنگهای فیوچر شاپ رو هم نداشت. با این وصف من آینده خوبی برا فیوچرشاپ نمیبینم حتی اینبار که رفتم دیدم فروشنده هاش نسبت به 4 ماه پیش کمتر شده بودند، نمیونم واقعا چطور اینا تشخیص نمیدن که کجای کار رو دارن اشتباه میرن. شنیدم فیوچرشاپ درابتدا متعلق به یک ایرانی بوده که از یک مغازه شروع کرده و رسونده به فروشگاههای زنجیره ای و بعد به یک مبلغ قلمبه فروختتش.

ولی خودمونیم Wii واقعا چیز خوبیه، بچه باهاش هم فعالیت مغزی میکنه هم بدنی، بازی تنیسش رو خیلی دوست داشتم، واقعا وقتی بازومو تکون میدادم تا توپ رو بزنم مثل این بود که فضای واقعی و زمین رو شبیه سازی کرده باشن. به نظرم از Play Station خیلی مفیدتر و مهیجتره.

درضمن زمستون اینجارو هم خیلی دوست دارم. حال میده تو سرما خودتو بپوشونی و راه بری، جاتون خالی پریروز که 20 درجه زیر صفر بود دیدم شیشه دو جداره از داخل یخ زده. منو یاد خاطرات دوران بچگیم میندازه که تبریز بودیم، همیشه یادمه تو زمستون لوله آب حیاط رو اگه با کیسه نمیپوشوندیم میترکید و مادرم برای اینکه هوای اتاق مرطوب بمونه کتری رو همیشه میذاشت رو بخاری بعد صبح بلند میشدیم میدیدیم که پرده جلو در یخ زده. یکبار خروسی که بابام خریده بود و انداخته بود تو زیرزمین تا به یک مناسبت نمیدونم چی چی سرشو ببریم، صبح بلند شدیم دیدیم تو زیرزمین حیوون خدا از سرما یخ زده و خشک شده. یاد کرسی که وقتی سه چهار ساله بودم تو بعضی از خونه ها بود و من از بوی زغال زیر کرسی لذت میبردم. هوای اینجا این چیزارو برام زنده میکنه. البته با این فرق که اینجا تا از خونه بیرون نریم زمستون رو احساس نمیکنیم.

خوب زیاد حرف زدم. شما هم برین دیگه به کاروکاسبیتون برسید.

---

راستی اینم یک مونتاژ جالب از مراسم نوئل ما توسط یکی از بچه های باذوق گروه زبان، قسمت آخرشو بیشتر دوست دارم. دلم برای بچه های گروه تنگ شده.